Адкуль я? Ну, адкуль?

Турэччына гэта адна з такіх краін, дзе шмат людзей фізічна падобныя на мяне. На Беларусі я здаюся цемнаскурым і людзі зьдзіўляюцца, дазнаўшыся, што я -- беларус (ня так, як вось тут, але ўсё роўна навіна для іх нечаканая).

У Банґлядэш -- наадварот, я амаль бялявы, і таму там таксама некаторыя пытаюцца, адкуль я. У Кувейце мяне ня раз віталі ў крамах пытаньнямі накшталт "Гіндзі? Бакстані? Філібіні?" (Індыец? Пакістанец? Філіпінец?).

А ў Турэччыне збольшага не пытаюцца, бо у выніку зьмяшэньне бэнґальскіх ґенаў зь беларускімі я падобны на адзін з тыпаў тутэйшага насельніцтва. Аднак, калі я йду кудысьці разам зь Кейці, тады ўсім робіцца цікава, адкуль мы. Але бывае, што, замест таго, каб запытацца, робяць свае здагадкі.

Вось аднойчы йдзем мы па Divanyolu Caddesi, а адзін са шматлікіх афіцыянтаў, якія там зазываюць публіку ў свае рэстарацыі, кажа нам, "Извините!"

"Нет, спасибо," адказваю.

А ён настойвае: "Пожалуйста!" Значыць выснова -- Кейці, відаць, расейка, а я буду таксама хтосьці з былога СССР. Няблага, толькі вось зь Кейці памылка атрымалася.

А вось сёньня зайшлі мы ў Эґіпецкі базар, і адзін прадавач у мяне пытаецца, "Siz Türk müsünüz?" (Ці турак Вы?). Прыемна, калі за свайго прымаюць. А іншы кажа нам, "Шалом, шалом!" Так, хлопец цёмны, дзяўчына бялявая, адкуль яны абодва могуць быць адначасова? Вядома, зь Ізраіля!

Ну а потым вяртаюся я адзін дадому з архіву, а мне насустрач ідзе нехта (відаць, турак), і кажа, "Pakistan, Indian, how are you?" І ідзе далей, слухаючы сваю музыку.