Ля Басфора

Стамбул і Басфор зь Міжнароднай касьмічнай станцыі, 2004. Горад выглядае чырвоным, відаць па прычыне сваіх прыгожых чырвоных дахаў.
Фота: NASA (Astronaut photograph ISS008-E-21752)
Фатаграфіі, зробленыя NASA, звычайна непадлеглыя капірайту.

Ад мора ў душы робіцца шырока.
Хай само мора й вузкае.
Хай адваротны бераг відаць, як на далоні.
Затое тут столькі вады,
сколькі за ўсё тваё жыцьцё
на цябе ня падала зь нябёсаў.

Уяві сабе:
сідзіш ты ля Дняпра.
Сёньня ён шырокі:
нядаўна прайшоў шчодры дождж.
Вада цячэ,
Кропля за кропляй,
Хваля за хваляй,
На поўдзень.

Вось тая самая вада ўжо ў Чорным Моры.
Куды ўжо далей ісьці?
Але адна зь яе кропляў плыве,
скоча,
прыгае далей.
Ёй трэба дазнацца, што там.
За гарызонтам.

І вось яна тут. У Басфоры.
Перада мною.

Толькі яе голас цяжка пачуць
Сярод усіх іншых.
Вада тут адаўсюль.
Як і караблі, што лагодна праплываюць.