Ці праўда, што нацыі няма?

Прачытаў атрыкул Марыны Рахлей наконт таго, што беларускія юнакі часам кажуць за мяжой, што яны з Расеі. Я сам такога ня бачыў, але, трэба прызнацца, што я ўвогуле мала знаю беларусаў па-за межамі самой Беларусі. Але адзін з маіх сяброў-украінцаў казаў людзям у ЗША, што ён расеец. Калі я спытаўся ў яго, навошта ён так кажа, ён адказаў, што ён па этнічнасьці ня толькі ўкраінец, але яшчэ й рускі ды габрэй. Ну й выходзіць, што ён, у нейкім сэнсе, сапраўды расеец.

Будучы беларусам (і ня будучы рускім), я асабіста з моманту абвяшчэньня Беларусьсю незалежнасьці кажу за мяжою, што я -- беларус (гл. мой ранейшы пост на гэтую тэму).

Але сапраўды нярэдка даводзіцца тлумачыць, што такое Беларусь, і дзе гэта. Вось днямі мне прыслала ганарар з Менску Радыё Свабода. Зайшоў я ў філіял Western Union-a й напісаў на блянку, што чакаю грошы зь Беларусі.

-- Што гэта за краіна, спыталася ў мяне касірка-арабка.

-- Беларусь, паўтарыў я.

І на гэты раз не зразумела. Можа па-арабску зразумее? -- падумаў я.

-- Русія аль-Байда біль-арабія, кажу. Арабы ўсё яшчэ не вырашылі, як называць Беларусь: Русія аль-Байда (Белая Расея), Беларусія, ці Беларус. Аднак большасьць (сярод тых, хто чуў аб Сінявокай) выкарыстоўвае першую назву.

Касірка зразумела. І выдала грошы, дзякуй Богу.

А вось хто вінаваты ў тым, што назву "Беларусь" ня ведаюць у сьвеце праз амаль 18 гадоў са дня атрыманьня Беларусяй незалежнасьці? Вядома, мы самі і ніхто іншы. І тут я згодны са спадарыняй Рахлей.